Voorbeschouwing NK Algemeen (2)

Harlingen, Piet Bouma, 26 maart 2018
De favorieten: de aanstaande finale van het NK Algemeen in Harlingen(start op 4 april) belooft een interessant toernooi te worden.

Een aanstormende groep youngsters gaat de confrontatie aan met een wat oudere garde. De favorieten op een rijtje:

Roel Boomstra (25): wat is zijn doel?
Roel heeft in zijn korte damcarrière alles al bereikt. Wereldkampioen (2016), Europees Kampioen (2014) en daarnaast tweemaal Nederlands Kampioen (2012 en 2015) bij de senioren. Voeg de vele internationale en nationale jeugdkampioenschappen toe en het plaatje is compleet. Eigenlijk mist er alleen nog een lintje vanuit de dambond voor deze fantastische prestaties.
Van de organisatie heeft Boomstra een wildcard gekregen, waarvan hij dankbaar gebruik maakt.

Het doel is ongetwijfeld een derde Nederlandse titel, waarmee hij het enigszins beschadigde blazoen (uitgeschakeld in de kwalificaties bij het WK 2017, al mag men zich afvragen of een wereldkampioen in dat monstertoernooi niet “beschermd” moest worden) kan oppoetsen. En uiteraard de vorm testen voor de WK revanchematch tegen Alexander Shvartsman, later dit jaar. De omstandigheid dat Shvarzman zelf als analist bij dit NK aanwezig is, kan een complicatie zijn. In partijen (en bij analyses achteraf) zal Boomstra ongetwijfeld niet alle bagage tonen, die hij in huis heeft.

Alexander Baliakin (56): degelijk en efficiënt
Alexander is een routinier, die al jaren in de wereldtop meedraait. Geëmigreerd uit de voormalige Sovjet-Unie heeft hij inmiddels zes Nederlandse titels (2009, 2010, 2011, 2013, 2014 en 2016) achter zijn naam. Vreemd genoeg lukt het internationaal net niet om de Olympus te bestijgen. Zijn beste prestatie is een tweede plaats in het WK 1986. In het afgelopen WK 2017 was hij de beste Nederlander met een vierde plaats.
Baliakin kenmerkt zich met een degelijke stijl, waarbij hij vooral in middenspelposities zijn enorme rekenkracht tentoonspreidt.
De liefhebber zou alleen wensen dat Baliakin zich meer als een avonturier, op zoek naar complicaties/onbegrensde mogelijkheden in het damspel, zou profileren. Enfin, we hebben dit jaar al tweemaal de Russische Beer ervaren, misschien is de beer ook los bij Baliakin en ligt een zevende titel met fantastisch spel in het verschiet.

Martijn van IJzendoorn (21): de rising star
Martijn is als een komeet naar de wereldtop geschoten. Na in alle jeugdcategorieën wereld- en Europese titels veroverd te hebben, maakte hij vorig jaar in het Nederlands Kampioenschap op Urk furore als debutant, met een ongekende score van 18 uit 11. Daarvoor had hij in het Europees Kampioenschap 2016 al een visitekaartje afgegeven met een derde plaats. In het WK 2017 eindigde hij uiteindelijk als negende.
Van IJzendoorn is wars van conventies, durft alles te spelen tot het ongeloofwaardige toe. Wie herinnert zich niet de laatste partij van het WK 2017, waar hij Shvarzman met een onspeelbare strategie bestreed en pas na een foutieve 49e zet de vlag moest strijken. Die andere klasbak, Alexey Chizhov, zal het destijds met gemengde gevoelens hebben bekeken.
Ongetwijfeld gaat Martijn dit jaar voor titelprolongatie. Maar het behouden van een titel is vele malen moeilijker, dan eentje te behalen. Voorbeelden te over. We zijn benieuwd!

Ron Heusdens (55): onvoorspelbaar
Waarschijnlijk ziet Ron zich niet als favoriet voor de titel. Maar als je vorig jaar achter Baliakin als derde eindigde en in 2008 er met de titel vandoor ging, dan hoor je er wel bij. Daarnaast heeft Heusdens al vaak tweede en derde plaatsen in het NK behaald.
Bij de internationale titeltoernooien heeft Ron nooit echt een rol van betekenis kunnen spelen. Bij het WK 2003 was een achtste plaats zijn beste prestatie. Daarbij moet aangetekend worden dat het WK 2009 niet doorging (toen was Heusdens misschien in zijn beste vorm) en dat ook het WK 2011 aan zijn neus voorbij ging, terwijl hij zelf vond (ongetwijfeld nu nog) dat hij daar tussen de deelnemers had moeten zitten.
De prestaties van Ron zijn onvoorspelbaar. Hij wisselt fantastische partijen af met partijen waarbij er strategisch (of combinatief) iets misgaat. Wijlen Tjalling Goedemoed bedacht voor Ron de koosnaam De Kneus, daarmee treffend de optredende kortsluitingen beschreven.
Wanneer Heusdens het op zijn heupen heeft, kan een tweede titel er zomaar uitrollen.

Wouter Sipma (24): tijd om uit de schaduw te treden
Wouter is het (trainings)maatje van Roel Boomstra. Samen bij dezelfde club, dezelfde universiteit, samen naar toernooien. Altijd enigszins op de achtergrond. En altijd iets mindere prestaties. Inmiddels al een vierde, vijfde, zesde en zevende plaats op een NK. Bij het WK 2015 een achtste plaats. Bij de jeugd onder meer een oppermachtige Europese juniorentitel in 2012 in Wit-Rusland.
Sipma heeft een voorliefde voor omsingeling, in welk systeem hij fraaie partijen aflevert. Opzienbarend was zijn eindsprint in de halve finales dit jaar. Na een nederlaag op de openingsdag wist hij zijn laatste drie partijen winnend af te sluiten om alsnog de halve finale op zijn naam te schrijven.
Vooral door dit vertoon van macht lijkt het erop dat Wouter klaar is voor een volgende stap. Misschien niet de titel, maar wel een podiumplaats. En als hij zonder averij (met een plusscore) de laatste drie ronden ingaat en er een zelfde eindsprint uitperst…
Ja, dan verlaat hij de schaduw!

Tot zover een voorbeschouwing omtrent de favorieten. Dan blijven er nog zeven outsiders/runners up over, die ongetwijfeld een rol van betekenis gaan spelen. Die bewaren we voor een volgende aflevering.