Vandaag (zaterdag 28 september) is het de dag dat het Nederlands Kampioenschap Dammen Algemeen 2024 ‘wordt bijgeschreven in de annalen’!
Naast dat vanaf 10.00 uur de laatste ronde aanvangt, is het in alles ‘de laatste‘! De laatste autorit naar Drachten, de laatste keer in actie als ‘uw penneleur’, de laatste keer de analyses van ‘De Zesvoudige’, et cetera, et cetera!
Even iets waar diverse aanwezigen en lezers, van deze literaire hoogstandjes, opmerkingen over maakten!
Op het grote spandoek, dat in de speelzaal hangt, met de beeltenis van Harm Wiersma erop staan vijf jaartallen, die geven de jaren aan waarin Wiersma wereldkampioen was! Hoe uw penneleur er nu toch bijkwam om Wiersma ‘De Zesvoudige’ te noemen!?! Ewel, de reden schijnt te zijn dat Harm Wiersma in één van de genoemde jaren zowel een tweekamp om de wereldtitel won alsook (in hetzelfde jaar) een toernooi om dezelfde titel! Maar dit verder geheel terzijde natuurlijk!
Terug naar de aanhef; één van de aanwezigen op deze slotdag gaf aan dat het naderende afscheid (van dit toernooi) hem een unheimlich gevoel (gefülh?) gaf!
Het gevoel op deze dag is voor schrijver dezes niet direct unheimlich (dat betekent zoiets als eng, griezelig of zelfs angstaanjagend), maar zeker wel unheimisch (als in ongemakkelijk, beklemmend).
Het idee dat ‘hét er morgen niet meer is‘ zorgt gewoon voor een wat weeïg gevoel; de wetenschap dat al deze, inmiddels al zo vertrouwd geraakte, dam-vrolijkheid, hier in Sportcentrum Drachten, eindig is geeft inderdaad nu al (ruim voor aanvang van de laatste ronde), een wat onbestemd gevoel!
Eigenlijk kan men de organisatie geen groter compliment maken!
Maar goed, ook niet al te dramatisch doen natuurlijk; er is meer in de wereld dan alleen dammen (O ja; dat is straks weer even wennen!).
Soit.
Vrouwen & meisjes . . .
Voordat we overgaan naar het ‘laatste NK-maal‘stoppen we eerst even (letterlijk) één deur eerder; wanneer men ‘die plank uit de muur trekt’ stapt men vandaag: De wereld van dammende vrouwen en meisjes binnen!
De eerste drie rijen tafels werden bezet door meisjes tot 15 jaar die een soort rapid(verkorte tijdsduur)-damtoernooi afwerkten. Er deden in totaal 25 jongedames (soms heel jong) mee aan dit toernooi.
De uiteindelijke winnares komt uit België; we mogen dus spreken van een zeer succesvol internationaal damtoernooi!
Aurelia Schalley won (op WP) van Lobke Klein; beiden vergaarden 13 punten uit 7 partijen (6-1-0; inderdaad die éne remise was tegen elkaar!).
Derde werd Gwen Scholten (die op dezelfde basis Lotte Potgieter voorbleef) met 10 punten (5-0-2).
Doorlopend in de grote zaal stuitte men op dammende vrouwen; zij speelden om de 3de Grand Prix Rapid-titel.
Hier bleef Yulia Bintsarovska zowel Darya Tkachenko (2de) als Fleur Kruysmulder (3de) op WP voor; er streden in totaal 20 vrouwen op de 100-velden-met-de-40-schijven!
Beide toernooien werden georganiseerd door DroomDamsters.
Andere deur . . .
Inderdaad, we ontkomen er niet aan, we gaan ‘een deur verder‘; daar zaten vanaf 10.00 uur de veertien uitverkoren ‘de laatste loodjes te leggen’!
Ron Heusdens – Hein Meijer; deze twee (nou vooruit nog één keer) Old Warriorshaalden een oudje van stal. ‘De opening‘ die de twee afwerkten draagt de naam van 13-voudig landskampioen R.C. Keller en dat betekent voor grootmeesters dat de eerste 20 á 30 zetten op tempo uit de vingers glijden! Op de 36ste zet nam Meijer een grote afwikkeling (waardoor er veel schijven van het bord verdwenen) en niet veel later was dan ook vrede getekend: 1-1.
Nick Waterink – Auke Scholma; Waterink debuteert qua partijen niet onverdienstelijk, qua score zal hij niet tevreden zijn!
Ook hij haalde in deze partij een oudje van stal (!); hij probeerde Scholma te verrassen met een naar Piet Roozenburg vernoemde opstelling der schijven!
Op die manier hoopte de jonge Waterink de ‘rode lantaarn’ in handen van de oudste deelnemer te kunnen drukken; tsja, dan had Nick misschien beter voor een ultra-moderne-opening moeten kiezen! Scholma liet zich graag overhoren in een spelgenre waar hij al meer dan 50 jaar mee bekend is: 0-2.
Martijn van IJzendoorn – Roland Kreeft; Van IJzendoorn leek na zijn nederlaag in de 8ste ronde ineens op stoom te komen; helaas voor hem ging de druk iets te snel weer van de ketel. Wanneer we het over jonge dammers hebben, gebruiken we vaak de frase: “Heeft het hele jeugd-opleidingstraject van de K.N.D.B. doorlopen”, maar dat geldt niet voor de benjamin (Kreeft dus) van dit gezelschap! Toch speelt Roland heel volwassen, alsof hij al veel leergeld heeft betaald! Natuurlijk heeft Roland wel de nodige training gehad, bijvoorbeeld bij zijn club in zijn woonplaats Hoogeveen en dan valt onmiddellijk de naam van Zainal Palmans!! Grandmaître Van IJzendoorn houdt men normaliter niet zo gemakkelijk in toom en dat was in dit treffen ook lastig, maar Maître Kreeft had deze keer op alles een antwoord; na goed 50 zetten 1-1.
Wouter Ludwig – Wouter Sipma; de laatste damt ondertussen ook al heel wat jaartjes en hij kon in het verleden vaak op een creatieve manier tegenstanders verschalken! Mede daardoor had hij onder eenvoudige damliefhebbers veel aanhangers; toen De Sip, na de geboorte van dochter Rosa, ook nog eens World Cups begon te winnen nam het aantal sipporters zienderogen toe! Maar dit NK was ineens alles anders; Wouter S. speelde alle ronden remise, dus ook in ‘de laatste’: 1-1.
Wouter L. hadden we op voorhand een treetje hoger verwacht dan het afgelopen NK (toen gedeeld 5de), maar na een dramatisch begin van dit toernooi (1 punt uit de eerste 4 ronden!) was er eigenlijk voor Ludwig geen eer meer te behalen! Wel knap dat hij zich toch nog enigszins wist te herstellen!
Anton van Berkel – Alexander Baliakin; de witspeler zag dit toernooi vooral als mogelijkheid om zijn ‘derde norm’ te halen, waarna hij zich Grandmaître international (GMI) mag noemen! Lang lag Anton op koers tot hij in de elfde ronde een onzorgvuldigheid beging en zijn droom uiteen zag spatten! Met Alexander Baliakin is het op het dambord altijd al ‘slecht kersen eten’ en wanneer je dan ook nog op de koop toe zwaar teleurgesteld bent dan komt de nederlaag niet onverwacht; De Bal won overigens wel door middel van een leuke combinatie: 0-2.
Jan van der Star – Jitse Slump; De Limburger (Slump dus) had nog een kansje op de titel; we gaan het niet allemaal uitleggen, maar het moest beginnen met een overwinning op Van der Star! De laatste zal minder tevreden over het optreden zijn dan na het NK-toernooi van vorig jaar; toen boekte hij 3 overwinningen, dit jaar kon hij niet éénmaal felicitaties in ontvangst nemen! Maar Jan had er toch ook geen zin in dat zijn opponent in de laatste ronde die wel in ontvangst mocht nemen!! Na de nodige strijd werd na 52 zetten (en ruim 4 uur!) de vrede getekend: 1-1.
Jitse Slump zijn eindscore van 18 punten uit 13 partijen (5-8-0) is natuurlijk kampioenswaardig; ooit waren er tijden dat ‘plus-drie’ voldoende was voor de nationale titel; dit jaar is ‘plus-vijf’ dat niet!!!
Even terzijde; een vraag van deze onwetende: Heeft Limburg ooit een Nationaal Damkampioen (senioren) voortgebracht?
Alexander Shvartsman – Jan Groenendijk; de spanning is er af, maar eigenlijk was die er ook niet lang! Het leek een enerverende partij te worden; het was afwachten of iemand kansen zou krijgen, de opening leek in ieder geval beloftevol! Echter, plotseling kwam er iemand, uit de directe omgeving van Groenendijk, die in de analyseruimte meende te moeten vertellen dat: “Jan deze opening al in de rust van zijn studeerkamer heeft uitgeplozen”! Met andere woorden, hoe spannend het ook lijkt, voor Jan is dit allemaal gesneden koek, maar . . . zou ook Shvartsman dit onder het vergrootglas hebben gelegd én zou hij Jan met ‘een nieuwtje’ kunnen verrassen? Laten we het maar niet onnodig spannend maken: Nee dus, Shvartsman toverde niets spectaculairs uit z’n hoge hoed en ook Groenendijk had geen aas in z’n mouw, dus 1-1.
Jan Groenendijk voor het eerst Nederlands Kampioen Dammen Algemeen bij de senioren, zonder daarvoor barrage te hoeven spelen!
Eigenlijk is en blijft dat een ongelooflijk verhaal; in de drie voorgaande edities werd Groenendijk evenzovele malen nationaal kampioen maar dat pas na barrages met (steeds weer) Alexander Baliakin (voor de duidelijkheid: In het reguliere toernooi waren zij elke drie keer op hetzelfde puntentotaal uitgekomen!).
Meer dan overtuigend . . .
De score van Groenendijk was echt van het allerhoogste niveau 20 punten uit 13 partijen (7-6-0)! Even voor de kenners; zijn toernooi-prestatie-rating is: FMJD 2525 (Jan zijn rating is 2437) KNDB 1652 (hier is de huidige rating 1588)!
I rest my case . . .!
De afsluiting . . .
De afsluitingsceremonie is in handen van een voortvarend iemand als toernooidirecteur Jan van Dijk niet van (te) lange duur! Natuurlijk werden alle vrijwilligers persoonlijk door hem bedankt, maar eigenlijk vergat Van Dijk zijn ouders die zich – werkelijk geheel aan de aandacht onttrokken – geweldig hebben ingezet!
Ook de sponsoren werden door de toernooidirecteur uitvoerig bedankt (zonder die mensen is zo’n geweldig toernooi onmogelijk!!)!
Nadat Jan Groenendijk de bloemen in ontvangst had genomen nam ook hij nog even het woord; natuurlijk bedankte Groenendijk ook alles en iedereen, maar hij ‘nam’ ook nog even een persoonlijk moment:
“Toen ik voor het eerst bij de jeugd-trainingen van de KNDB kwam was Johan Krajenbrink mijn eerste trainer; tijdens dit toernooi kreeg ik te horen dat Johan erg ziek is en dat was best wel een ding! Daarom wil ik hem steunen en deze titel aan hem opdragen”!
Na deze woorden moesten velen even slikken; het was groots van de nieuwbakken kampioen om in alle euforie toch ook even stil te staan bij de situatie waarin Johan Krajenbrink thans verkeerd!
Vervolg . . .
Toch zou Johan Krajenbrink niet willen dat dit verslag in mineur eindigt, daarom tot slot de woorden van Fries-Pupillen-Dam-Kampioen 1995: “Volgend jaar gaan we er weer voor”!
Even voor de mensen die het nog niet weten, maar die jongeling uit 1995 is de huidige hoofdsponsor Pieter Kooi, zonder wie dit fantastische toernooi nooit op deze enerverende manier plaats had kunnen vinden!!
Oant it oare jier . . .!
