Wageningen – Waldo Aliar oogt als een goedmoedige knuffelbeer, als een vriendelijke opa aan wie je je kleinkinderen wel durft toe te vertrouwen. De deelnemers aan het Nederlands damkampioen-schap bekijken de 71-jarige (!) nestor echter met heel andere ogen.
Hij is de speler met de laagste rating en daardoor in het Wageningse Fletcher Hotel de te kloppen man. En inderdaad sluit Aliar na acht ronden de rij. “Ik ben niet de nummer laatst maar de nummer veertien”, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen. En op de vraag hoe hij zich op deze krachtproef heeft voorbereid antwoordt hij niet zonder humor: “Ik voorbereiden? Dat moeten de anderen doen…”
Hij is gepokt en gemazeld. Eindigde als kampioen van Suriname in 1972 op het WK als elfde, pakte de Sovjet-grootmeesters Andris Andreiko en Iser Koeperman een kostbaar punt af en hielp Ton Sijbrands daar mede mee aan de wereldtitel. Tegenwoordig is hij een stabiele ereklasser bij de Schiedamse topclub Van Stigt Thans. In 2017 kwalificeerde hij zich ook al een keer voor het NK waarin hij elfde en voorlaatste werd.
Ontspannen
Daarvoor tekent hij nu weer. “In deze zeer sterk bezette finale ben ik zowel positief als nuchter. Als hekkensluiter (met twee punten) heb ik wel het voordeel ontspannen aan mijn partij te beginnen. Ik moet zorgen niet te verliezen maar het is aan mijn opponent gezien zijn status om alle zeilen bij te zetten en te winnen”.
Ondanks de daaraan verbonden risico’s wil Aliar – die met gezondheidsklachten kampt – er best voluit in gaan (‘Al is het maar voor het publiek’). Tegen Alexander Baljakin kwam hij echter steeds meer in het nadeel en werd – ondanks goed en taai verweer – langzaam maar zeker weggedrukt. Toch leek hij met zijn twee dammen nog tot een sensationeel resultaat te komen. In het zicht van de haven maakte hij echter nog de fatale fout (‘k zag die meerslag niet’) en moest hij in zijn zesde nederlaag berusten. Baljakin is leider Jan Groenendijk nu weer tot op een punt genaderd.
Geladen stelling
De ranglijstaanvoerder kreeg in het middenspel enig voordeel maar Hein Meijer zijn bijnaam ‘IJzeren Hein’ weer eens alle eer aan. In een geladen stelling, waarin ieder foutje fataal kon zijn, werd op de juiste manier afgewikkeld waarna de onmiddellijk tot remise werd besloten.
Dat resultaat waren Jan van Dijk en Ben Provoost al zonder al te veel spektakel overeengekomen. Dat gebeurde in een vooruit gespeelde partij want beiden willen om principiële redenen niet op zondag dammen.
Ook Anton van Berkel en Rick Hakvoort zijn weer een punt rijker. De Van Stigt Thans-speler had enig voordeel maar dat was bij lange na niet voldoende voor de winst.
Partij van de dag
De partij van de dag was die tussen titelkandiaat Wouter Sipma en Martijn van IJzendoorn die tot dus verre louter remises produceerde. Er kwam een bijzonder stand op het bord waarbij Van IJzendoorn een schijf op de zevende en Sipma op de zesde rij had. De Wateringse wereldtopper brak uiteindelijk door naar dam en toen zijn Groningse opponent het beste verweer miste was het snel bekeken.
Van IJzendoorn na een knuffel van zijn moeder: “Huisvlijt? Ach, ik had nog wat op de plank liggen maar wist er niets meer van. Ik vond wel dat ik wat moest proberen en scherp moest gaan spelen. Het was lang gelijkwaardig maar in een zes-om-zes en met hem in tijdnood kreeg ik kansen”.
De tienertitanenstrijd tussen Emre Hageman en Simon Harmsma – beiden 17 – wilde nooit echt ontbranden met remise derhalve als logisch resultaat.
Ron Heusdens was eindelijk weer eens goed op dreef. Machiel Weistra werd in het middenspel technisch en tactisch afgetroefd. De Schiedamse routinier stond in het eindspel huizenhoog gewonnen. Weistra ging echter stug door en werd daarvoor nog met een niet meer verwacht punt beloond ook.
Tekst Fred Ivens, beeld Geb Kos