- GMI en GMN
- Rating: FMJD 2421 KNDB 1559
- Geboren op 8 april 1961 te Archangelsk (Rusland/U.S.S.R.)
- Wonende te Arnhem
Alexander Baliakin heeft een lange, imponerende damloopbaan achter de rug; and it ain’t over yet!!
Een paar cijfers uit Alexander zijn 50 jaar lange damcarrière: Driemaal kampioen van de Sovjet-Unie en dat alleen al was een helse klus met opponenten als (wereldkampioenen) Gantvarg, Tsjizjov, Dybman en Sjtsjogoljev.
Na ‘dé val van dé muur‘ (9 november 1989!) kwam Baliakin uit voor Belarus (Wit-Rusland); hij woonde en werkte toen in de hoofdstad Minsk.
In zijn Wit-Russische periode deed hij zesmaal mee aan het landskampioenschap; hij won alle zes!
Ook dat is een prestatie op zich, want hier waren de tegenstanders o.a. dezelfde Gantvarg, maar ook grootmeesters als Presman, Vatutin, Nosevitch, Kats en Bulatov.
Sinds 2004 is Baliakin (dammend) speelgerechtigd om voor Nederland uit te komen!
Sindsdien heeft hij nooit ook maar één keer ontbroken in de finale van het Nederlands Kampioenschap Dammen Algemeen!
De Nederlandse titel schreef Baliakin maar liefst achtmaal op zijn naam (2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2016, 2018 en 2019)!
Met uitzondering van 2007 (Soest) eindigde Baliakin sowieso elk jaar ook nog eens in de top-3!
Kortom, 50 jaar lang presteren op het hoogste niveau; voorwaar ongekende prestaties!
Dit jaar doet de 63-jarige voor de twintigste maal mee aan het nationaal (NL) kampioenschap (voordat de rekenkundigen onder ons het vingertje in de lucht priemen: In 2021 werd het NK Dammen vanwege het coronavirus niet georganiseerd!).
Het leven van Alexander Baliakin is doorspekt met dammen; het volgende verhaal is misschien wel tekenend voor zijn doorzettingsvermogen als het gaat om een partij te dammen.
In de tijd dat hij in Minsk woonde werd Baliakin gevraagd om voor (de naar een landstitel hunkerende) damclub VBI Huissen te komen spelen (in de ereklasse van de nationale clubcompetitie).
Alexander hapte toe en zal daardoor één van de eerste Oost-Europeanen zijn geweest die de reis vanuit het (verre) thuisfront naar ons koude kikkerlandje ondernam!
En een reis was het!?!
Vrijdagochtendvroeg stapte Baliakin op de trein in Minsk, om vervolgens in de loop van zaterdagochtend op het treinstation in Arnhem aan te komen; inderdaad een tocht van goed 24 uur!!!
In Arnhem werd Alexander dan opgewacht door een delegatie van VBI Huissen om door getransfereerd te worden naar de speelzaal (’t Koelhuis).
Zaterdagmiddag speelde Alexander dan 1 (als in één!) partij en kon dan nog dezelfde avond op de trein naar huis stappen; dus weer 24 uur, onafgebroken ’treinen’ (dwars door Duitsland en Polen)!
Stel je voor dat je tegenstander dan (op zaterdagmiddag) ook nog eens in een veredelde ‘Haarlemmer’ loopt!!
Uiteindelijk zou Baliakin de Huissense damclub trouw blijven, maar daar komt na goed 30 jaar verandering in!?!
Wat precies het verhaal achter ‘dé scheiding’ is, is ons nog niet ter ore gekomen (geruchten wel!), maar dit seizoen (2024/2025) komt Alexander uit voor W.S.D.V. (die letters staan trouwens voor Wageningse Schaak- & Dam Vereniging – waar trouwens niet meer wordt geschaakt, omdat dammen leuker is -. Maar dit geheel terzijde natuurlijk!).
Het meest opvallende aan de dam-carrière van Alexander Baliakin is misschien wel het feit dat hij vreemd genoeg nooit een Europese – of Wereldtitel in de wacht wist te slepen!
Misschien zijn er lezers (m/v) die Alexander Baliakin niet goed kennen en denken dat hij, nu hij ook al 6 kruisjes achter z’n naam heeft staan, qua dam-kracht aan het afnemen is; niets is echter minder waar.
Ja, hij heeft het wedstrijddammen wat ingeperkt sinds hij in 2021 het bondstrainerschap bij de K.N.D.B. op zich heeft genomen, maar nog steeds is hij elk jaar, tijdens het Nederlands Damkampioenschap, een niet weg te poetsen factor!
De afgelopen drie edities ging de titel telkens zeer nipt aan z’n neus voorbij; tot driemaal toe moest een barrage (telkens tegen Jan Groenendijk) uitwijzen wie de titel in de wacht sleepte, hetgeen resulteerde in evenzovele malen zilver voor Baliakin!!
Zeg Alexander, wordt het niet weer eens tijd voor . . .?
